Vaak en veel wordt gedacht dat het beter is om een nieuwe medewerker te zoeken met ervaring in de eigen, volgens de vacature houder, unieke- en specifieke sector. Waarom is dat eigenlijk? Waar komt dit vandaan?
Vacaturehouders hebben een bijzonder beeld van de eigen sector, branche en omgeving. Ze vinden dat hub sector, branche en omgeving zo uniek en specifiek is dat ze op een eigen planeet leven. Een gesloten wereld. Vacaturehouders zijn van mening dat het voor een ‘buitenstaander’ buitengewoon lastig zal zijn om in ‘deze gesloten wereld’ succesvol te kunnen zijn. Vacaturehouders denken dat mensen zonder kennis of ervaring in de specifieke sector, branche, omgeving en/of regio het niet zal lukken om binnen aanzienbare- en acceptabele tijd waarde aan de onderneming toe te voegen.
Nog sterker: Op voorhand worden kandidaten met uitstekende gedragsvaardigheden en overdraagbare vakvaardigheden gevraagd om vooral niet solliciteren. Kandidaten die niet over kennis en ervaring in de specifieke branche/sector beschikken worden vooraf de deur gewezen. De zin in de vacaturetekst: ‘De voorkeur gaat daarom uit naar een kandidaat met ervaring in deze sector ………..’ blokkeert een enorm groei kansen en mogelijkheden voor de onderneming (de functies waar wettelijke eisen aan zijn gesteld moeten ten alle tijden worden nageleefd en worden opgevolgd).
Utopia bestaat niet
Het is natuurlijk heel logisch dat een vacaturehouder graag op zoek gaat naar ‘de schaap met 6 poten’. Want dan is de tijd (lees: kosten) van het inwerken en bijscholen zo kort mogelijk. Maar deze droomwereld bestaat in veel gevallen niet. Zeker niet in de huidige krappe arbeidsmarkt. En tegelijkertijd kan je je ook afvragen of dan iemand met kennis en ervaring in de specifieke branche/sector, liefst nog recent, dan automatisch de beste kandidaat? Want waarom, wat, welke en hoe is deze ervaring tot stand gekomen?
Veel interessanter is om vooraf goed te weten waar het in de functie werkelijk omdraait. Daar gaat het tenslotte toch om? Onderschrijft de functie de (wettelijke) eis van ervaring in de branche of sector? Als er geen dwingende eis voor specifieke ervaring is de vraag waarom wordt die eis dan gesteld? Is dat vanwege de snelle inzetbaarheid? Of het gebrek aan begeleidingsmogelijkheden? Je kan je ook afvragen waarom zou een goede professional uit een andere branche deze functie niet ook kunnen uitoefenen? Wat zou een vergelijkbaar relevante sector, branche of omgeving kunnen zijn waar de juiste kandidaten werken? Wellicht het onderzoeken waard lijkt mij.
Zwaar overdreven
Als een vacaturehouder op zoek gaat naar ‘de bijna-perfecte kandidaat’ is het van belang om te weten te komen waarom ‘meer van hetzelfde’ beter is dan iemand met inzichten en ervaring uit een andere branche. Want juist door het toevoegen van andere inzichten aan de organisatie ontstaat er meerwaarde. Door een andere manier te kijken naar problemen en een andere manier van werken leveren wordt de organisatie versterkt.
In mijn ogen is het belang van branchekennis streven naar Utopia. Ik heb zelf het idee dat het belang van branchekennis en -ervaring in veel gevallen gaat gemak dan om essentieel.
Niet overtuigd? Negeren!
Ik ben ervan overtuigd dat gedragskenmerken veel belangrijker zijn. Heeft de kandidaat de juiste drive? IS de kandidaat bereid om te leren? Beschikt de kandidaat over doorzettingsvermogen. Beschikt de kandidaat over de communicatieve vaardigheden? Kan de kandidaat in een team werken? Streeft de kandidaat naar excellente? Beschikt de kandidaat over empathisch vermogen? Zo zijn er veel zaken die in mijn ogen veel belangrijker zijn dan specifieke kennis of ervaring in een branche. Tenslotte leven we in een tijdperk waar de ontwikkelingen zo snel gaan dat het kunnen eigen maken van nieuwe kennis misschien wel belangrijker is dan te varen op bestaande kennis.
De wens van ervaring blijft een hardnekkig vooroordeel.
